ΚΕΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ
Μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι. Ηθελα να της σπασω τα μουτρα ετσι αδιαντροπα που με κοροιδευε η παλιοτσουλα. Συγκρατησα οσο μπορουσα τα νευρα μου και της ειπα με αθωο υφος: Mα σου τηλεφωνησα καποια στιγμη και μου ειπαν πως ελειπες. Ηταν η Mαρια η συναδελφος σου και μου ειπε πως εφυγες απο νωρις. Δεν καταλαβα! Φωναξε εκεινη με εντονο επιθετικο υφος. Με ελεγχεις την ωρα της δουλειας μου? πως την εχεις δει τελευταια? Δε φτανει που σε πιανω να λες ψεματα, θα βγεις κι απο πανω? ξεσπασα με ολο μου το δικιο.
Με κοιταξε καταματα προκλητικα και στα χειλη της σχηματιστηκε ενα ειρωνικο χαμογελο. Εβαλε τα χερια στη μεση της και μου απαντησε με περιφρονηση καταμουτρα. Ωραια λοιπον, ημουν με το γκομενο και ξεσκιζομασταν ολο το απογευμα. Ειναι παιδαρος, ψωλαρας και απιθανος στο κρεβατι. Οχι σαν εσενα το μαλακοκαυλη. Αυτο ομως δε σου δινει το δικαιωμα να με ελεγχεις! Οση ωρα μιλουσε μ αυτο το χυδαιο τροπο την πλησιαζα και μεσα μου ετρεμα απ τα νευρα. Οταν στο τελος μου χαμογελασε προστυχα δεν αντεξα αλλο και της εριξα μια ξεγυριστη σφαλιαρα.


